ταρσομετατάρσιος

-α, -ο, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον ταρσό τού ποδιού και στο μετατάρσιο ταυτόχρονα

2. φρ. «ταρσομετατάρσια άρθρωση»

ανατ. η άρθρωση μεταξύ τών οστών τού πρόσθιου στοίχου τού ταρσού και τών πέντε μεταταρσίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tarsometatarsus (< ταρσός + μετατάρσιο)].